Co sprawia, że młodzi ludzie chcą zaprzyjaźnić się z osobami niepełnosprawnymi? Podejmują wyzwanie tworzenia relacje tam, gdzie nie wydaje się to proste.
Kim są Ci, którzy wybierają drugiego człowieka, w świecie, w którym liczy się „Ja”?

„Łanowa” –  ta nazwa jednym wyjaśni wszystko, innym nie powie nic.
Łanowa – nazwa ulicy,  przy której mieści się Dom Pomocy Społecznej dla osób niepełnosprawnych intelektualnie.
„Łanowa” – tak wreszcie od 23 lat nazywa się grupa – wspólnota osób niepełnosprawnych intelektualnie i ich opiekunów, która spotyka się w każdy poniedziałek w Klasztorze Ojców Dominikanów w Krakowie.
Na przestrzeni tych lat wielu młodych ludzi podjęło wyzwanie wspierania młodego niepełnosprawnego przyjaciela w zbliżeniu się do Boga.
Dwa razy w roku zabierają swoich niezwykłych przyjaciół na „Obóz”. To czas,  w którym dobro goni dobro.
Radość podopiecznych, radość wolontariuszy, wszyscy czerpią jak ze źródła.
Każdy jednak dostaje coś innego,  to czego potrzebuje.

Najpiękniejsze co usłyszałam od tych młodych ludzi: „Już nie potrafię żyć bez Łanowej, tyle się tu nauczyłam/em.”
Wydaje się, że przychodzimy dawać, a tak wiele dostajemy.
Najczęściej mówią, że do grupy trafili przypadkiem. Myślę,  że to „Dobro” które jest w nich,  wskazało im to miejsce.
To najlepsza lekcja życia!

Za każdego z Was bardzo dziękuję!
Dziękuję za wspólny czas, za wszystkie świadectwa,  które mogłam usłyszeć pierwszego dnia obozu.
Musimy więcej z sobą rozmawiać. 😀

I jeszcze na koniec podzielę się radością.
Nasza grupa dostała nowego duszpasterza.
Ojciec Tomek od pierwszej minuty okazał się być właściwym człowiekiem na właściwym miejscu. Nie tylko jest duszpasterzem, jest częścią tej wspólnoty, jest jednym z Nas!
Jestem szczęśliwa, poruszona i spokojna o przyszłość „Łanowej”.

Matka założycielka. 😉